Hier is de vertaling naar het Nederlands:

Wanneer Triplemelon je uitnodigt voor een reis, vergeet dan mooie routes en ontspannen dagen. Dit gaat over leven aan de limiet, improviseren, je gooien in het onbekende met mensen die je amper kent en die binnen 24 uur je stam lijken te zijn. Een reis die begint met “Wat is het ergste dat kan gebeuren?” en eindigt met verhalen die je niet eens aan je oma kunt vertellen. Dit was Cantabrië, dit was een weekend vol adrenaline en gecontroleerde chaos. Maak je klaar, want deze mensen stoppen niet.

Dag 1
Het huis stond daar, rustig aan zee, alsof het niet wist dat het zou worden overgenomen door een groep onbekenden die absoluut niet van plan waren stil te zitten. We kwamen één voor één aan, nieuwe namen, nieuwsgierige blikken, maar de sfeer was duidelijk: dit wordt geen normale reis. De mensen van Triplemelon verwelkomden ons met een korte praatje over hun filosofie, maar wat ons duidelijk werd was de boodschap: stop met doen wat de wereld van je verwacht en begin te leven zoals jij wilt. Challenge accepted.

Zonder tijd te verliezen begonnen we met een wandeling over de kliffen. En wat voor kliffen. We liepen over rotsen die zo uit een actiefilm leken te komen, met de zee die onder ons beukte alsof hij indruk wilde maken. Sommigen gleden uit in het veld, maar dat maakte niet uit, we hebben hard gelachen. De zon ging onder en de kou begon te voelen. Cantabrië in zijn puurste vorm, en wij zin in alles.

Toen we terugkwamen bij het huis, nat door een lichte regen en met modderige schoenen (ja, echt waar), wachtte een geïmproviseerd diner op ons. Niemand was chef, maar met wat biertjes en goede muziek smaakt elk gerecht beter. Tegen de tijd dat de lichten uitgingen, waren we geen vreemden meer. We waren een team. Nou ja, een ietwat chaotisch team, maar een team.

Dag 2
Dag 2 begon stevig. Om 8 uur ’s ochtends doken drie dappere mensen in een ijskoud zwembad alsof ze streden om de volgende Bear Grylls te worden. Ik was er niet één van. In januari in Cantabrië in het water springen? No thanks. Maar het was grappig om ze rillend te zien met gezichten die iets anders zeiden dan hun woorden: “Het was geweldig.” En ze gingen nog een keer.

De volgende activiteit: paardrijden op het strand. Klinkt idyllisch, toch? Nou ja, deels. Het was een film om te zien hoe een groep stadsgenoten probeerde contact te maken met paarden die meer karakter hadden dan wij. Mijn paard vond wandelen saai en begon ineens te rennen zonder waarschuwing. Ik schreeuwde alsof ik in een achtbaan zat, maar uiteindelijk vond ik het geweldig. Die mix van angst en euforie is verslavend, toch?

’s Middags gingen we naar het strand. Niet om te rusten, natuurlijk, maar om de wind door onze capuchons te voelen terwijl de golven leken te willen happen. Maar het maakte niet uit. We waren daar, spelletjes spelend en lachend midden in de natuur.

De avond eindigde met een feestje dat alleen maar goed kon gaan. Er was een DJ, discobeleuchtung en een paar drankjes, niet te liegen. We dansten alsof er geen morgen was. Sommigen sprongen zelfs weer in het zwembad, om 2 uur ’s nachts! Serieus, wat is er met dat zwembad? Nogmaals, het was iemand van Triplemelon die erin sprong.

Dag 3
De derde dag was het hoogtepunt: surfen. Voor velen van ons was het de eerste keer. Triplemelon regelde een les met een instructeur zodat iedereen kon surfen. Voor mij was het ook de eerste keer. Het neopreen hield de kou niet veel tegen, maar de adrenaline deed de rest. Ik werd overgolven na overgolven, maar ik bleef er soms zelfs twee seconden op staan. Dit was niet zomaar surfen, dit was puur leven.

En toen we dachten dat het niet beter kon, kwamen de Jeeps. Niet voor een rustig ritje door het bos, nee. Voor modderpaden, steile hellingen en bomen ontwijken. Wat een rit.

Toen we terugkwamen bij het huis, was het tijd om afscheid te nemen. Koffers vol, lichaam moe, maar hart vol. We waren begonnen als vreemden en eindigden als een soort disfunctionele familie. Want dat is Triplemelon: het gaat niet om kleding, niet om reizen, het gaat om een manier van leven. Om elke ervaring laten tellen. En dit was nog maar het begin.

Ik heb geleerd dat Triplemelon is voor iedereen die elke seconde wil benutten, voor wie herinneringen wil maken voor het leven. Het maakt niet uit of je de eerste bent die het zwembad induikt of liever toekijkt met een kop warme koffie in de hand: het enige wat telt is dat je zin hebt om te leven, lachen, verbinden en elk moment te pakken. Als dit bij jou past, ben je Triplemelon.

Ze zijn al plannen aan het maken voor nog meer toffe trips waar we allemaal bij kunnen zijn, dus... mis het niet!

WE ARE TRIPLEMELON

Heb je vragen? Laat een reactie achter en we helpen je graag!